Polski rząd podobnie jak inne państwa na świecie coraz uważniej przyglądają się firmom, które inwestują w nieruchomości, czego przejawem są zmiany przepisów regulujących sprzedaż nieruchomości w spółkach oraz wprowadzanie w podatkowych umowach międzynarodowych tzw. klauzuli nieruchomościowej. Głównym celem klauzuli jest to, aby generowany zysk ze sprzedaży udziałów w spółce kapitałowej posiadającej nieruchomości jako główne aktywa był opodatkowany w kraju, w którym ta nieruchomość się znajduje.
Zgodnie z przepisami prawa polskiego spółką nieruchomościową jest podmiot:
- niebędący osobą fizyczną oraz
- zobowiązany do sporządzenia bilansu, a także
- posiadający w swoich aktywach nieruchomości warte co najmniej 10 mln zł, przy czym nieruchomości te stanowią powyżej 50 % aktywów.
Podmiot ten na mocy ustawy zobowiązany jest do sporządzenia do trzeciego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego informacji o tym, kto i jakie udziały w niej posiada oraz to jakie dany podmiot ma z tego tytułu prawa oraz obowiązki.
W sytuacji zbycia udziałów w takiej spółce, gdy przynajmniej jedna ze stron takiej transakcji nie jest rezydentem Polski, a przedmiotem transakcji zbycia są udziały albo akcje dające co najmniej 5 % praw głosu albo prawa do udziału w zysku spółki, to obowiązkiem rozliczenia podatku od zysków kapitałowych takiej transakcji zostanie obciążona spółka nieruchomościowa – staje się płatnikiem tego podatku. W tej sytuacji spółka będzie miała obowiązek rozliczenia podatku dochodowego jako płatnik, chociaż w świetle przepisów co do zasady zagraniczny zbywca udziałów lub akcji jest podatnikiem.
Ponadto z tytułu sprzedaży udziałów spółka kapitałowa będzie zobowiązana do zapłaty 19 % podatku od zysku do właściwego urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód do opodatkowania.
W świetle przepisów organy skarbowe zostały zobowiązane do publikowania danych o przychodach, kosztach, zyskach oraz zapłaconym podatku przez spółki nieruchomościowe. Działania te będą bliźniacze jak w przypadku dużych podatników podatku dochodowego od osób prawnych (CIT).
Na koniec należy również zaznaczyć to, że spółka taka niemająca siedziby lub zarządu w Polsce, jest zobowiązana do ustanowienia w naszym kraju przedstawiciela podatkowego, a w sytuacji jeżeli nie uczyni tego, to grozi jej kara administracyjna do 1 mln zł, nakładana przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.